கண்ணாடிகளைக் காணும்
ஒவ்வொரு முறையும்
தன் முகம் பார்த்துக் கொள்கிறாள் அவள்
தனிச்சையாகவேனும்..
சில பொழுதுகளில்
சீர் செய்து கொள்கிறாள்..
பல பொழுதுகளில்
சரி பார்த்துக் கொள்கிறாள்..
காலையில் எழுந்ததும்
கடன் முடிக்கத்தான் செல்வாள்..
கண்ணாடியைக் கண்டதும்
தன்னை ஒருமுறை பார்த்துக் கொள்வாள்..
கடமை முடிக்கத்தான் வாசல் கடப்பாள்..
கதவில் ஒட்டி இருக்கும்
கண்ணாடிக்கு ஹலோ சொல்ல மறக்காள்..
பயணப் பாதைகளில்
பதிக்கப்பட்டிருக்கும் கண்ணாடிகளில்
தன் முகம் பதிக்கத் தவறாள்.
ஆம்…!
நிலைக் கண்ணாடி முன்
நிலையற்றவளாய் உருக்காட்டுவாள்
நிலையாய் இருப்பதுதான்
நிலையென கருக்கொண்ட அவள்..
அவள் நிலை குலைப்பது
அவளல்ல..
ஆங்காங்கே தென்படும்
நிலைக்கண்ணாடிகளே…!